Simon Vestdijk, De beker van de min (1956)

Wie Terug tot Ina Damman heeft gelezen, weet dat Anton zijn grote jeugdliefde verliest. Minder bekend is dat hij haar later nog eens treft op straat.

In De beker van de min staat die vluchtige ontmoeting beschreven. "Bij de zijstraat bleef Anton staan en stak haar de hand toe, en het werd niet eens een onhartelijk afscheid, met Ina Damman tegenover hem, ongeveer zoals vroeger. Half vervreemd, maar in de grond van de zaak niet vreemder dan ze hem altijd geweest was."

Daar word je toch wel heel stil van.

Anton en Ina hebben nooit geleefd, maar ze zijn inmiddels wel alletwee dood en begraven. In de grond niet vreemder dan ze elkaar altijd zijn geweest.